“Kan u er nog aan uit? Ik soms ook niet meer.”

Naar aanleiding Internationale Dag van de Mentale Gezondheid bevroeg Vlaams volksvertegenwoordiger Katja Verheyen (N-VA) plaatsvervangend minister van Welzijn Benjamin Dalle (CD&V) over de aanslepende wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg. “Nog nooit is er zoveel zorg en hulpverlening als nu én toch is het nog steeds onvoldoende. En dat komt mede door het totaal gebrek aan coherentie van de bevoegdheden inzake GGZ.” aldus Verheyen. “Voor de N-VA is het duidelijk. Breng die bevoegdheden samen waar ze thuis horen, namelijk bij de gemeenschappen.”

De wachtlijsten binnen én de ondoorgrondbaarheid van het ggz-landschap (geestelijke gezondheidszorg) zijn een eeuwenoud zeer. In veertien van de twintig centra voor geestelijke gezondheidszorg (CGG’s) is er sprake van een toename van de wachtlijst met maar liefst één maand. En dat is op zijn minst vreemd te noemen volgens Verheyen: “Nog nooit is er zoveel zorg en hulpverlening als nu en toch is het nog steeds onvoldoende.”

En daar is volgens Verheyen voor een groot stuk een evidente uitleg voor: “Dit land is met haar versnipperde bevoegdheden één grote institutionele soep. Wij pleiten er als partij dan ook al langer voor meer homogeniteit inzake gezondheidszorg. Mentale gezondheidszorg valt daar uiteraard ook onder. Het is niet meer dan logisch dat die bevoegdheden integraal naar de gemeenschappen overgaan. Iedereen lijkt dat te beseffen maar het is voor velen nog altijd de olifant in de kamer. Ik ben alvast blij dat de minister en zijn partij ons hierin bijtreden.”

Toch worden er ook enkele onmiddellijke maatregelen genomen om de warboel voor een stuk te ontwarren. In zijn antwoord op de vraag van Verheyen kondigde de minister aan dat er in de verschillende netwerken geestelijke gezondheidszorg momenteel gewerkt wordt met een gecentraliseerd informatie- en aanmeldpunt, de zogenaamde kruispunten. “Dit om het zorgaanbod meer gecoördineerd te laten lopen en daarbij te streven naar meer transparantie. Een zorggebruiker meldt zich met zijn of haar hulpvraag aan, en backoffice wordt deze toegeleid naar de meest passende hulp.” Een stap in de juiste richting volgens Verheyen. “Toch blijft een correcte indicatiestelling hierbij cruciaal. Dit hoeft niet te gebeuren voor hulpvragen die eenduidig toe te leiden zijn, maar kan wel helpen bij de psychosociale hulpvragen die verdere indicatiestelling vereisen.”